نگاره های درویش خان.
.
.
.
.
.
http://honar1300.lxb.ir/post/81/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C%20%D8%A8%D9%87%20%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%20%D9%88%20%D9%87%D9%86%D8%B1%20%D8%A2%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%87%20%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%88%DA%AF%DB%8C%D9%86%20%D9%86%D9%82%D8%A7%D8%B4%20(%D8%AF%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%B4).htm
.
http://www.hoosk.net/fa/armenians/armenian-celebrities/painting/item/296-%D8%A2%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%88%DA%AF%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%B4.html
http://giyahpezeshkiye.parsfa.com/post-136406.html
فردوسی اثر درویش خان
فردوسی اثر درویش خان
ندره سوروگین ملقب به درویش در سال ۱۲۷۵ (۱۸۹۶) در تهران به دنیا آمد. وی فرزند آنتوان سوروگین Antoin Sevruguin (از اولین عکاسان ایران) و مادرش لوئیز گورگنیان Louise Gourgenian بود.
تحصیلات خویش را در مدرسهٔ سن لوئی فراگرفت و چندی نیز در این مدرسه به تدریس پرداخت و سپس خود را وقف نقاشی کرد.
پس از سال‌ها فعالیت در ایران راهی وین گردید و در نهایت در آلمان اقامت گزید.
درویش مدت ۹ سال در انزوا به سر برد و غرق در آثار فردوسی گشت و تعداد ۴۱۶ اثر از شاهنامه فردوسی نقاشی کرد که با تاریخ فوت این شاعر بزرگ همخوانی داشت و زمانیکه برای اولین بار در هندوستان هزاره فردوسی برگزار می‌گردید مینیاتورهای سوروگین که در ایران به صورت مجموعهٔ نه جلدی انتشار یافته بود برای برگزاری نمایشگاه روانهٔ هندوستان گردیدند اما متاسفانه تعدادی از آنها هرگز بازنگشتند
اولین نمایشگاه او موجب شهرتش شد و توجه چند تن از نویسندگان و هنرمندان آن روزگار را بسوی وی معطوف داشت. او در سالهای دهه ۱۳۲۰ با بسیاری از روشنفکران و هنرمندان ایرانی روزگار، مانند صادق هدایت دوستی نزدیک داشت.
سبک و شیوه تجسم موضوع که درویش در این مجالس به کار برده بود هیچ شباهتی به شیوه و سبک نقاشی‌های قدیم و جدید که از شاهنامه شده بود نداشت نقاش سبک مینیاتورهای استادان عهد صفوی مانند کمال الدین بهزاد و رضا عباسی را با اسلوب و فنون نقاشی جدید توام ساخت و توانست آثار گرانبهایی بوجود آورد
درویش یک سال پس از اولین نمایشگاه اش در تهران به هندوستان سفر کرد و نمایشگاهی از آثارش در کلکته ترتیب داد. این آثار چنان در طبع فرمانروای حیدرآباد مقبول افتاد که وی عدد از آنها را خریداری کرد و درویش که از این تشویق مادی و معنوی نیروی تازه‌ای گرفته بود به تهران بازگشت و تصاویر دیگری از روی رباعیات خیام و حافظ شیرازی خلق نمود
وی نمایشگاه‌های متعددی در شهرهای وین، برلن، بروکسل، پاریس و لندن ترتیب داد و در همه جا به عنوان مینیاتورساز ایرانی توفیق یافت و شهرت جهانی کسب نمود. هم اکنون آثار وی در موزه‌های مختلف جهان می‌باشند
از آندره سوروگین همواره به عنوان تصویرگر حکایت‌ها و داستان‌های شرقی یاد گردیده و هنر وی مورد توجه منتقدان هنری قرار گرفته‌است. هزاران اثر ارزشمند از این هنرمند نامی به شیوه رنگ و روغن از مناظر شهرهای ایران، آبرنگ، گواش، باتیک و غیره به جای مانده که همهٔ آنها نشان دهنده علاقه وی به ابیات و مفاخر ملی و بزرگان میهن می‌باشند.
آندره سوروگین در سال در سن صد سالگی در اشتوتگارت آلمان از جهان فروبست
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%87_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%88%DA%AF%DB%8C%D9%86
نگاره ای از داستان رستم و سهراب - درویش خان
یک مینیاتورِ خوش نقشْ از آندره سِوْروگین (معروف به درویش خان، نقّاش برجستهٔ مینیاتور اَرمنی که در ۲۷ آذر ۱۳۷۵ خورشیدی در سّن یکصد سالگی در اِشتوتگارت آلمان چشم از جهان فروبست) که در موزهٔ فرهنگهای جهان، فرانکفورت نگهداری می‌‌شود.
آندره سِوْروگین این مینیاتور را در اوایلِ قرنِ بیستم به پایان رسانید. درویش سِوْروگین مدّت ۹ سال در اِنزوا به سر برد و غَرق در آثار فردوسی گشت و تعداد ۴۱۶ اثر از شاهنامه فردوسی را نقّاشی کرد که با تاریخ فوت این شاعر بزرگ همخوانی داشت.
درین مینیاتور می‌‌توانیم (از راست به چپ) گیو، گودرز، بهرام، فرهاد، گرگین و بیژن (؟)، قهرمانانِ شاهنامه فردوسی (شاهنامه، اثر حَکیم اَبوالقاسم فردوسی، یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌های ایران زَمینی ) را مشاهده کنیم
تابلوی فردوسی اثر حسین بهزاد
.
تابلو فردوسی و نماهای مصور از شاهنامه یکی از تابلو های ارزشمند موزه بهزاد بوده که در گالری چهارم این موزه نصب شده است . این تابلو با ابعاد 50* 5/96 می باشد و مدت زمان ساخت آن از تاریخ 21/1/40 لغایت 15/10/1341 بوده است .
در این اثر فردوسی در مرکزیت تابلو قرار گرفته است و چنانچه روبرو تابلو ایستاده این اثر را به جهت دیداری به دو قسمت مساوی تقسیم کنید، شاهد آن خواهید بود که در بخش فوقانی تابلو ،بالای سر فردوسی ، سیمرغ نوزادی که زال سفید مو نام گرفت (فرزند سام نریمان و از تبار جمشید) را در منقار گرفته است. کنار آن در سمت راست تابلو ازدواج زال و رودابه را ملاحظه می کنید . از این ازدواج فرزندی به نام رستم (به معنی دلیر) که پر آوازه ترین پهلوان ایرانی شاهنامه می باشد بوجود آمد که سر انجام به دست شغاذ برادر ناتنی اش کشته شد.
برداشت از اینجا
.
