فردوسی و شاهنامه اثر حسین بهزاد مینیاتور 1332 خورشیدی
فردوسی و شاهنامه
اثر حسین بهزاد مینیاتور
1332 خورشیدی
برداشت از صفحه حسین بهزاد
رستم و خاقان چین
https://www.facebook.com/138305886311635/photos/a.292988400843382.1073741882.138305886311635/575329825942570/?type=1
گرفتار شدن خاقان چین به کمند رستم،
رقم آقا لطف علی صورتگر شیرازی،
مورخ 1279 هجری قمری،
از شاهنامه داوری،
موزه رضا عباسی.
Rostam pulls the Khagan of Chin from his saddle, signed by Āqā Loṭf-ʿAli Ṣuratgar, dated 1279/1862-63, from the Šāh-nāma-ye Dāvari, Reżā ʿAbbāsi Museum, Tehran.
بینداخت آن تابداده کمند / سران سواران همی کرد بند
چو آمد بنزدیک پیل سپید / شد آن شاه چین از روان ناامید
چو از دست رستم رها شد/ کمندسر شاه چین اندر آمد
ببندز پیل اندر آورد و زد بر زمین / ببستند بازوی خاقان چین
پیاده همی راند تا رود شهد / نه پیل و نه تاج و نه تخت و نه مهد
چنینست رسم سرای فریب / گهی بر فراز و گهی بر نشیب
تورانیان در سوگ سیاوش
نوحه گران سیاوش، کوزه سفالی ملوّن، مرو، محفوظ در موزه آرمیتاژ
کهن ترین یادگار آیین سیاوشان، دیوارنگاره کشف شده در پنجیکنت است. در این نگاره، نقشی از یک آیین سوگ ترسیم شده است. به اعتقاد یاکوب افسکی، این صحنه نمایانگر «سوگ سیاوش» است. این نگاره سیاوش، یا پیکرۀ نمادین او، را در یک عماری حجله‌مانندکه عده ای آن را بر دوش می‌کشند، نشان می‌دهد که مردان و زنان سوگوار، گریبان دریده، گریان و بر سر و روی زنان پیرامون آن گردآمده اند. این دیوارنگاره متشکل از هشت تکه است. تصویر به شدت آسیب دیده و در سطح آن را گردا و غبار و دوده فراگرفته است.
در گورستان توپرک قلعه، در نقطۀ پایانی شمال دلتای آمودریا، تابوت هایی به دست آمده که روی آنها نقشهایی شبیه نگاره های پنجیکنت دیده می شود: پیکره‌ای در تابوت و سوگوارانی که با جامه‌های سغدی پرداگرد آن عزاداری می‌کنند. نشانه‌های سیاووشان بر سفالینه ها نیز دیده می شود.